«Անցել են այն ժամանակները, երբ աշխատանքային կոլեկտիվները «բերման էին ենթարկվում» թատրոն»

Գյումրու Վարդան Աճեմյանի անվան դրամատիկական թատրոնի խաղացանկը հարստացել է նոր ներկայացումներով: Թատրոնի երիտասարդ տնօրեն Տիգրան Վիրաբյանի պաշտոնավարման հինգ ամիսներին աճեմյանցիները երեք նոր ներկայացում են հանձնել հանդիսատեսի դատին: Առաջիկայում նախատեսվում են ևս երեքը։ Հակոբ Պարոնյանի «Շողոքորթը» ներկայացման առաջնախաղից հետո «Իրատեսը» զրուցեց ՏԻԳՐԱՆ ՎԻՐԱԲՅԱՆԻ հետ:

-Դահլիճը մի՞շտ է այսպես լեփ-լեցուն:
-Գյումրու թատրոնը, հուրախություն մեզ, հանդիսատեսի խնդիր չունի. և՛ այսօրվա, և՛ վաղվա ներկայացման տոմսերը օր առաջ սպառվել են: Մենք ստիպված էինք չպլանավորված մեկ ներկայացում էլ ավելացնել մայիսի 24-ին` հանդիսատեսի մշակութային պահանջը բավարարելու համար: Ասեմ նաև, որ մենք աշխատում ենք աբոնեմենտային համակարգով, բավականին շուտ ծրագրում ենք ներկայացումները, հունվար, փետրվար ամիսներին արդեն գիտենք, թե ինչ ներկայացումներ ենք խաղալու մայիս, հունիս, հուլիս ամիսներին:
-Հանդիսատեսին ավելի շատ հետաքրքրում են նո՞ր ներկայացումները:
-Բոլոր ներկայացումները: Պրեմիերաները, բնական է, ավելի շատ հանդիսատես են բերում, բայց ունենք ներկայացումներ, որ երկար տարիներ թատրոնի խաղացանկում են: Օրինակ,«Չար ոգին» 15 տարի խաղում ենք, «Հրեշը լուսնի վրա»` 10 տարի և այլն:
-Ինչո՞ւ թատրոնը 41 տարվա ընդմիջումից հետո որոշեց անդրադառնալ «Շողոքորթին»:
-Մենք պետք է պարոնյանական լեզուն վերադարձնեինք Գյումրու թատրոն: Պարոնյանական լեզուն շատ թատերային է, կերպարները` գունեղ, հետաքրքիր: Հանդիսատեսն ուներ այս ներկայացման կարիքը:
-Ներկայացման ուղերձը, բարձրացված խնդիրներն արդիական են նաև այսօ՞ր:
-Թատրոնը չի կարող շոշափել ժամանակի խնդիրները, ժամանակի զարկերակը, չի կարող վեր չհանել ժողովրդին վերաբերող խնդիրներ: Մենք հանրահավաքներում չենք խոսում մեր խնդիրների մասին, սա է մեր ամբիոնը, մեր պայքարը, կռվի մեր ձևը: Մենք ասում ենք` շողոքորթությունը ցավ է, մենք ծաղրում ենք այդ երևույթը և այդպես էլ դաստիարակում մեր հանդիսատեսին:
-Ասում են` գյումրեցիները մեկ եկեղեցում են գլխարկը հանել, մեկ` թատրոնում: Թատրոնի պաշտամունքն այսօ՞ր էլ կա:
-Բնականաբար: Ինքներդ էլ տեսաք, դահլիճը 700-տեղանոց է, մենք այսօր նստարանների կողքին ստիպված ենք եղել 100 աթոռ ավելացնել:
-Նաև հյուրեր ունեիք նախարարությունից:
-Նաև հյուրեր ունեինք, որոնք գնել էին տոմսերը, սա նույնպես աննախադեպ է, երբ մշակույթի նախարարը տոմս է գնում ու գալիս ներկայացում դիտելու, գոնե ես նման բան չեմ տեսել:
-Իսկ ի՞նչ խնդիրներ ունի թատրոնը:
-Խնդիրները շատ են` տեխնկական վերազինում, շենքային պայմանների բարելավում: Չի կարող թատրոնը խնդիրներ չունենալ, բայց, ամենակարևորը, մենք գիտենք բոլոր խնդիրները և այդ խնդիրների լուծման ճանպարհները:
-Ընթացիկ ներկայացումների մասին գյումրեցիները տեղեկանում են թատրոնի ֆեյսբուքյան էջից, աֆիշներից: Հանդիսատես-թատրոն կապը, կարծես թե, ամուր է:
-Այսօր հնարավոր չէ աշխատել առանց ներկայացումները հանրահռչակելու, առանց հանդիսատեսին իրազեկելու: Անցել են այն ժամանակները, երբ բանվորները, աշխատանքային մյուս կոլեկտիվները «բերման էին ենթարկվում» թատրոն: Մենք իրազեկում ենք, մարդիկ` հետաքրքրվում: Ինչո՞ւ է միշտ լեփ-լեցուն Գյումրու թատրոնը, որովհետև մենք փորձում ենք միշտ հետաքրքիր լինել: Ինքներդ ասացիք, որ արդիական թեմա է շոշափվել, բնականաբար, այսօրվա մարդուն հետաքրքրում են այսօրվա թեման, այսօրվա խնդիրները:
-Ձեր ամենասիրելի ներկայացումը ո՞րն է:
-«Հրեշը լուսնի վրա»: Ես ունեմ սիրելի ներկայացումներ, բայց առանձնացնելը փոքր-ինչ սուբյեկտիվ է:
-Ի դեպ, թատրոնի դերասանները փայլում էին իրենց խաղով։
-Մերոնք ֆանտաստիկ են, ես բոլորին շատ սիրում եմ, բոլորին շնորհավորում եմ ու վստահ եմ, որ իրար հետ դեռ շատ ավելին կանենք:
-Երևանից հաճա՞խ եք հանդիսատես ունենում:
-Երևանյան հանդիսատեսը սիրում է մեր թատրոնը: Նրանք միշտ ակտիվ են, միշտ մեր կողքին են: Ե՛վ նրանք են գալիս, և՛ մենք ենք գնում ներկայացումներով, հյուրախաղերով: Սեպտեմբերից սկսվում է մեծ հյուրախաղային շրջանը, ինձ թվում է` մենք դեռ շատ անելիք ունենք:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ